Κατά τη συζήτηση περί λήψης Δανείου του Δήμου από το ΤΠΚΔ
Το σημερινό θέμα της ημερήσιας διάταξης που αφορά την λήψη δανείου 3.000.000 ευρώ από το Παρακαταθηκών και Δανείων δεν αποτελεί έκπληξη, ούτε πρέπει να προκαλέσει αντιδράσεις.
Τέτοια θέματα είναι συνυφασμένα πια με την λειτουργία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ειδικότερα του πρώτου Βαθμού.
Και πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι, γιατί όπως πολλές φορές έχω τονίσει σε αυτήν την αίθουσα, είτε από την θέση του Δημάρχου είτε τώρα σαν Αντιπεριφερειάρχης, όταν διαχρονικά το Κεντρικό κράτος φορτώνει με αρμοδιότητες την Αυτοδιοίκηση, και αντί για τους αντίστοιχους πόρους που πρέπει να συνοδεύουν αυτές, την γεμίζει με κούφιες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Πρακτική που σαν αποτέλεσμα έχει, το να φέρνει με την πλάτη στον τοίχο Δημοτικά Συμβούλια και Δημάρχους, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει όντος και η δυσκολία των Δημοτικών αρχών, προς είσπραξη οφειλών τρίτων προς τους Δήμους, έλλειψη εισπρακτικού μηχανισμού, και πάει λέγοντας.
Όταν όμως έρχεται η ώρα της κρίσης, και των αποφάσεων και συνήθως όταν αλλάζει η διοίκηση των Δήμων «φοριέται η στολή του ρομπέν των Δασών» του προστάτη των αδυνάτων, - και μιλάμε « για την καμένη Γη που παραλάβαμε από τους προηγούμενους»
Ρίχνουμε και δύο-τρία ανάθεμα, χωρίς περιεχόμενο βεβαίως και ικανοποιημένοι με το κατόρθωμά μας, εξαγνισμένοι στην κολυμβήθρα του σιλωάμ, προχωρούμε στον μονόδρομο που έχει οδηγηθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Αυξάνουμε τα ανταποδοτικά, το τέλος για την ύδρευση και αποχέτευση πιστεύοντας ότι έτσι, κάτι καταφέρνουμε.
Δεν περνάνε όμως δύο τρία χρόνια και κάνοντας απολογισμό, διαπιστώνουμε ότι πάλι κάτι δεν πήγε καλά και ο Δήμος έχει δυσκολίες στην λειτουργία του.
Κάπου εκεί, ξεκινά και η προεκλογική περίοδος, (δύσκολες εποχές για αποφάσεις και ενέργειες), εγκλωβιζόμαστε, τελειώνει η θητεία, έρχονται καινούργιοι, και πάλι τα ίδια από την αρχή.
Η ζωή συνεχίζεται.
Κυρίες και Κύριοι
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες και σελίδες με παραδείγματα, θα περιοριστώ όμως σε ορισμένα που είχαν προβληματίσει τόσο εμένα αλλά και όλους τους Δημάρχους πιστεύω.
Διαχρονικά όλοι μιλούσαν για τους παρακρατηθέντες πόρους από το Κεντρικό κράτος και για το που έφθαναν οι οφειλές.
Επειδή πάντα έλεγα τα πράγματα με το όνομά τους και δεν χάιδευα αυτιά, ο καθορισμός του ύψους των παρακρατηθέντων αλλά και το ξεκίνημα της σταδιακής, με δόσεις καταβολής τους, ξεκίνησε από το Υπουργείο Εσωτερικών με Υπουργό τον κύριο Παυλόπουλο και τον Πρόεδρο της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε τον Δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη.
Προλάβαμε μάλιστα να εισπράξουμε την προκαταβολή και δύο δόσεις όλοι οι Δήμοι, πριν η λαίλαπα του Μνημονίου τα σαρώσει όλα.
Μικρά παραδείγματα που οδήγησαν στην χρέωση των Δήμων.
Θα αναφέρω μερικά για το Δήμο Ηγουμενίτσας
α) Αποζημιώσεις σχεδίου πόλεως για εντασσόμενες περιοχές
Οι εισπράξεις λόγω ένταξης από το κράτος προς τον Δήμο, βάσει απόφασης της αντίστοιχης επιτροπής ήταν 15.000 δραχμές το τετραγωνικό όταν οι αντίστοιχες αποζημιώσεις προς ιδιώτες μετά από δικαστικές αποφάσεις ήταν από 150.000 έως 500.000 χιλιάδες δραχμές (10 έως 33 φορές πάνω ).
Πολλά εκατομμύρια σε δραχμές, πολλές χιλιάδες σε ευρώ οι οφειλές του Δήμου από αυτές τις διαφορές που έπρεπε να πληρωθούν.
Να σκεφτείτε ότι επί της οκταετούς θητείας μου (2002-2010) πληρώναμε αποζημιώσεις από την οκταετία του κυρίου Πάντου (1990-1998).
Οι πληρωμές δεν γινόταν από επιχορηγήσεις, αλλά από τα τακτικά έσοδα του Δήμου. Ο Νόμος 1337 του Τρίτση προέβλεπε χρηματοδότηση κατά 33% από το Κράτος.
Η Χρηματοδότηση όμως αυτή δεν ήρθε ποτέ.
β) Σχολικοί Φύλακες. Μόνο μετά από τεράστιες προσπάθειες η μισθοδοσία τους ενσωματώθηκε στην επιχορηγούμενη μισθοδοσία των άλλων υπαλλήλων και ενώ ο Δήμος, επιβαρύνθηκε με τουλάχιστον 700.000 ευρώ στα τακτικά του έσοδα έχει και χρέος από το κεντρικό κράτος 1.200.000 ευρώ. Τα προαναφερθέντα πάντα με έγγραφες δεσμεύσεις της Κεντρικής εξουσίας ότι θα καλύψει το 100% της δαπάνης μισθοδοσίας τους.
γ) Δημοτική Αστυνομία. Εκεί το Κεντρικό κράτος ήταν πιο ξεκάθαρο. Δεσμεύτηκε εγγράφως για επιχορήγηση του 50% της μισθοδοσίας των.
Από το 2005 όμως μέχρι σήμερα δεν έστειλε ούτε, ένα ευρώ.
Κάντε υπολογισμούς να δείτε το ύψος του οικονομικού ανοίγματος.
Θέλετε να αναφερθούμε και στα συγχρηματοδοτούμενα κοινωνικής πρόνοιας προγράμματα.
Ήταν τέτοιες οι καθυστερήσεις στις δόσεις, που εάν δεν είχες αποθεματικό, έμπλεκες στην δαμόκλειο σπάθη του Ι.Κ.Α και της Εφορίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γιατί μήπως σήμερα πιστεύετε ότι το Κ.Δ.Α.Π Μ.Ε.Α μπορεί να λειτουργήσει με την χρηματοδότηση από τη Ε.Ε.Τ.Α και μόνον;
Ή κάθε χρόνο θα θέλει οικονομικές ενισχύσεις, χρηματικές ενέσεις για να κρατηθεί .
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση αν συμπεριλάβουμε και την στάση πληρωμών του προγράμματος Θησέας, την καθυστέρηση πληρωμών από τα διάφορα προγράμματα, την περικοπή της Σ.Α.Τ.Α, την μη εφαρμογή του προγράμματος «ΕΛΛΑΔΑ» και το νεκρό πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων αντιλαμβάνεται και ο πιο δύσπιστος συνομιλητής, τα μεγέθη των οικονομικών ανοιγμάτων που δημιουργούνται στους Δήμους.
Έχετε εννέα μήνες και ήδη το έχετε βιώσει, πως μπορεί να έχει έρθει έως σήμερα στον Δήμο Ηγουμενίτσας μια δόση Σ.Α.Τ.Α καθώς και οι δύο τελευταίες περσινές δεν εισέρευσαν ποτέ στα ταμεία του Δήμου.
Ερώτημα : Πως θα δουλέψετε ;
Έτσι αγαπητοί φίλοι οδηγούνται οι Δήμοι, με μαθηματική ακρίβεια από το Κεντρικό Κράτος, σε απραξία και δυσλειτουργία, με φυσικό επακόλουθο την υποχρεωτική όδευση τους σε Δανεισμό.
Θα ισχυρισθεί βέβαια ο κ. Δήμας «ότι πρέπει να παλέψουμε γι αυτά που μας ανήκουν».
Δεν διαφωνώ, και ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι συνυφασμένος με μια συνεχή και αδιάκοπη διεκδίκηση πέραν του σχεδιασμού και του όποιου προγραμματισμού μπορεί να κάνει κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Όμως μέχρι να ευοδώσει, τι κάνουμε ;
Πως πληρώνουμε τους εργαζόμενους και τους προμηθευτές ;
Ερχόμαστε λοιπόν στο προκείμενο.
Ο Δήμος Ηγουμενίτσας θέλει να προβεί στην λήψη δανείου από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Να αναφέρω μόνον σε αυτό το σημείο, ότι η διαπραγμάτευση με το Ταμείο δεν ήταν η καλύτερη, και αναφέρομαι στο επιτόκιο .
Ο Δήμος Ιωαννιτών, αν και στους κόκκινους-χαρακτηρισμένους Δήμους, πέτυχε επιτόκιο 5,02% ενώ ο Δήμος Ηγουμενίτσας χωρίς να ανήκει στους χρεωμένους πέτυχε 6,02 %.
Θεωρώ ότι πρέπει να διευκρινιστεί πλήρως ο σκοπός του Δανείου καθώς και να υπάρξει προς το Δημοτικό Συμβούλιο αναλυτική κατάσταση για το που θα δαπανηθούν τα 3.000.000 ευρώ, με καθολική δέσμευση του Δημοτικού Συμβουλίου και της Διοίκησης ότι θα χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς αυτούς και πουθενά αλλού.
Πρώτη δε προτεραιότητα , πρέπει να είναι η αποπληρωμή των μισθοδοσιών των υπαλλήλων όλων των Υπηρεσιών και νομικών προσώπων που υπάγονται στον Καλλικρατικό Δήμο Ηγουμενίτσας.
Σας παραθέτω και την σχετική Νομολογία, πιστεύοντας ότι μπορεί να σας βοηθήσει.
Καλώ και τους συμβούλους της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν το δάνειο με την προϋπόθεση πρώτη προτεραιότητα να είναι η πληρωμή των εργαζομένων.
Τέτοια θέματα είναι συνυφασμένα πια με την λειτουργία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ειδικότερα του πρώτου Βαθμού.
Και πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι, γιατί όπως πολλές φορές έχω τονίσει σε αυτήν την αίθουσα, είτε από την θέση του Δημάρχου είτε τώρα σαν Αντιπεριφερειάρχης, όταν διαχρονικά το Κεντρικό κράτος φορτώνει με αρμοδιότητες την Αυτοδιοίκηση, και αντί για τους αντίστοιχους πόρους που πρέπει να συνοδεύουν αυτές, την γεμίζει με κούφιες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Πρακτική που σαν αποτέλεσμα έχει, το να φέρνει με την πλάτη στον τοίχο Δημοτικά Συμβούλια και Δημάρχους, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει όντος και η δυσκολία των Δημοτικών αρχών, προς είσπραξη οφειλών τρίτων προς τους Δήμους, έλλειψη εισπρακτικού μηχανισμού, και πάει λέγοντας.
Όταν όμως έρχεται η ώρα της κρίσης, και των αποφάσεων και συνήθως όταν αλλάζει η διοίκηση των Δήμων «φοριέται η στολή του ρομπέν των Δασών» του προστάτη των αδυνάτων, - και μιλάμε « για την καμένη Γη που παραλάβαμε από τους προηγούμενους»
Ρίχνουμε και δύο-τρία ανάθεμα, χωρίς περιεχόμενο βεβαίως και ικανοποιημένοι με το κατόρθωμά μας, εξαγνισμένοι στην κολυμβήθρα του σιλωάμ, προχωρούμε στον μονόδρομο που έχει οδηγηθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Αυξάνουμε τα ανταποδοτικά, το τέλος για την ύδρευση και αποχέτευση πιστεύοντας ότι έτσι, κάτι καταφέρνουμε.
Δεν περνάνε όμως δύο τρία χρόνια και κάνοντας απολογισμό, διαπιστώνουμε ότι πάλι κάτι δεν πήγε καλά και ο Δήμος έχει δυσκολίες στην λειτουργία του.
Κάπου εκεί, ξεκινά και η προεκλογική περίοδος, (δύσκολες εποχές για αποφάσεις και ενέργειες), εγκλωβιζόμαστε, τελειώνει η θητεία, έρχονται καινούργιοι, και πάλι τα ίδια από την αρχή.
Η ζωή συνεχίζεται.
Κυρίες και Κύριοι
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες και σελίδες με παραδείγματα, θα περιοριστώ όμως σε ορισμένα που είχαν προβληματίσει τόσο εμένα αλλά και όλους τους Δημάρχους πιστεύω.
Διαχρονικά όλοι μιλούσαν για τους παρακρατηθέντες πόρους από το Κεντρικό κράτος και για το που έφθαναν οι οφειλές.
Επειδή πάντα έλεγα τα πράγματα με το όνομά τους και δεν χάιδευα αυτιά, ο καθορισμός του ύψους των παρακρατηθέντων αλλά και το ξεκίνημα της σταδιακής, με δόσεις καταβολής τους, ξεκίνησε από το Υπουργείο Εσωτερικών με Υπουργό τον κύριο Παυλόπουλο και τον Πρόεδρο της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε τον Δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη.
Προλάβαμε μάλιστα να εισπράξουμε την προκαταβολή και δύο δόσεις όλοι οι Δήμοι, πριν η λαίλαπα του Μνημονίου τα σαρώσει όλα.
Μικρά παραδείγματα που οδήγησαν στην χρέωση των Δήμων.
Θα αναφέρω μερικά για το Δήμο Ηγουμενίτσας
α) Αποζημιώσεις σχεδίου πόλεως για εντασσόμενες περιοχές
Οι εισπράξεις λόγω ένταξης από το κράτος προς τον Δήμο, βάσει απόφασης της αντίστοιχης επιτροπής ήταν 15.000 δραχμές το τετραγωνικό όταν οι αντίστοιχες αποζημιώσεις προς ιδιώτες μετά από δικαστικές αποφάσεις ήταν από 150.000 έως 500.000 χιλιάδες δραχμές (10 έως 33 φορές πάνω ).
Πολλά εκατομμύρια σε δραχμές, πολλές χιλιάδες σε ευρώ οι οφειλές του Δήμου από αυτές τις διαφορές που έπρεπε να πληρωθούν.
Να σκεφτείτε ότι επί της οκταετούς θητείας μου (2002-2010) πληρώναμε αποζημιώσεις από την οκταετία του κυρίου Πάντου (1990-1998).
Οι πληρωμές δεν γινόταν από επιχορηγήσεις, αλλά από τα τακτικά έσοδα του Δήμου. Ο Νόμος 1337 του Τρίτση προέβλεπε χρηματοδότηση κατά 33% από το Κράτος.
Η Χρηματοδότηση όμως αυτή δεν ήρθε ποτέ.
β) Σχολικοί Φύλακες. Μόνο μετά από τεράστιες προσπάθειες η μισθοδοσία τους ενσωματώθηκε στην επιχορηγούμενη μισθοδοσία των άλλων υπαλλήλων και ενώ ο Δήμος, επιβαρύνθηκε με τουλάχιστον 700.000 ευρώ στα τακτικά του έσοδα έχει και χρέος από το κεντρικό κράτος 1.200.000 ευρώ. Τα προαναφερθέντα πάντα με έγγραφες δεσμεύσεις της Κεντρικής εξουσίας ότι θα καλύψει το 100% της δαπάνης μισθοδοσίας τους.
γ) Δημοτική Αστυνομία. Εκεί το Κεντρικό κράτος ήταν πιο ξεκάθαρο. Δεσμεύτηκε εγγράφως για επιχορήγηση του 50% της μισθοδοσίας των.
Από το 2005 όμως μέχρι σήμερα δεν έστειλε ούτε, ένα ευρώ.
Κάντε υπολογισμούς να δείτε το ύψος του οικονομικού ανοίγματος.
Θέλετε να αναφερθούμε και στα συγχρηματοδοτούμενα κοινωνικής πρόνοιας προγράμματα.
Ήταν τέτοιες οι καθυστερήσεις στις δόσεις, που εάν δεν είχες αποθεματικό, έμπλεκες στην δαμόκλειο σπάθη του Ι.Κ.Α και της Εφορίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γιατί μήπως σήμερα πιστεύετε ότι το Κ.Δ.Α.Π Μ.Ε.Α μπορεί να λειτουργήσει με την χρηματοδότηση από τη Ε.Ε.Τ.Α και μόνον;
Ή κάθε χρόνο θα θέλει οικονομικές ενισχύσεις, χρηματικές ενέσεις για να κρατηθεί .
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση αν συμπεριλάβουμε και την στάση πληρωμών του προγράμματος Θησέας, την καθυστέρηση πληρωμών από τα διάφορα προγράμματα, την περικοπή της Σ.Α.Τ.Α, την μη εφαρμογή του προγράμματος «ΕΛΛΑΔΑ» και το νεκρό πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων αντιλαμβάνεται και ο πιο δύσπιστος συνομιλητής, τα μεγέθη των οικονομικών ανοιγμάτων που δημιουργούνται στους Δήμους.
Έχετε εννέα μήνες και ήδη το έχετε βιώσει, πως μπορεί να έχει έρθει έως σήμερα στον Δήμο Ηγουμενίτσας μια δόση Σ.Α.Τ.Α καθώς και οι δύο τελευταίες περσινές δεν εισέρευσαν ποτέ στα ταμεία του Δήμου.
Ερώτημα : Πως θα δουλέψετε ;
Έτσι αγαπητοί φίλοι οδηγούνται οι Δήμοι, με μαθηματική ακρίβεια από το Κεντρικό Κράτος, σε απραξία και δυσλειτουργία, με φυσικό επακόλουθο την υποχρεωτική όδευση τους σε Δανεισμό.
Θα ισχυρισθεί βέβαια ο κ. Δήμας «ότι πρέπει να παλέψουμε γι αυτά που μας ανήκουν».
Δεν διαφωνώ, και ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι συνυφασμένος με μια συνεχή και αδιάκοπη διεκδίκηση πέραν του σχεδιασμού και του όποιου προγραμματισμού μπορεί να κάνει κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Όμως μέχρι να ευοδώσει, τι κάνουμε ;
Πως πληρώνουμε τους εργαζόμενους και τους προμηθευτές ;
Ερχόμαστε λοιπόν στο προκείμενο.
Ο Δήμος Ηγουμενίτσας θέλει να προβεί στην λήψη δανείου από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Να αναφέρω μόνον σε αυτό το σημείο, ότι η διαπραγμάτευση με το Ταμείο δεν ήταν η καλύτερη, και αναφέρομαι στο επιτόκιο .
Ο Δήμος Ιωαννιτών, αν και στους κόκκινους-χαρακτηρισμένους Δήμους, πέτυχε επιτόκιο 5,02% ενώ ο Δήμος Ηγουμενίτσας χωρίς να ανήκει στους χρεωμένους πέτυχε 6,02 %.
Θεωρώ ότι πρέπει να διευκρινιστεί πλήρως ο σκοπός του Δανείου καθώς και να υπάρξει προς το Δημοτικό Συμβούλιο αναλυτική κατάσταση για το που θα δαπανηθούν τα 3.000.000 ευρώ, με καθολική δέσμευση του Δημοτικού Συμβουλίου και της Διοίκησης ότι θα χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς αυτούς και πουθενά αλλού.
Πρώτη δε προτεραιότητα , πρέπει να είναι η αποπληρωμή των μισθοδοσιών των υπαλλήλων όλων των Υπηρεσιών και νομικών προσώπων που υπάγονται στον Καλλικρατικό Δήμο Ηγουμενίτσας.
Σας παραθέτω και την σχετική Νομολογία, πιστεύοντας ότι μπορεί να σας βοηθήσει.
Καλώ και τους συμβούλους της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν το δάνειο με την προϋπόθεση πρώτη προτεραιότητα να είναι η πληρωμή των εργαζομένων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου